Samenkomen is in ons menselijk leven van essentiële betekenis. Samenkomen, samen luisteren naar muziek, elkaar inspireren en bemoedigen, samen vieren en plezier maken, samen een geliefde begraven en herdenken, het hoort allemaal bij de mens, zoals zuurstof bij al wat leeft. Samenkomen is het ergste wat je elkaar kunt verhinderen te doen.
Daarom vinden we grenzen, muren, ijzeren gordijnen altijd een inbreuk daarop. Daarom noemen we degene, die muren optrekt, bijeenkomsten verbiedt, mensen uit hun leefgemeenschap jaagt heel terecht: dictator. Wil je mensen kapot maken, dan moet je zijn samenkomsten verbieden. Dat is de hel van isolement en eenzaamheid.
Mensen komen op vele manieren samen: in een vergadering, in gezelligheid en droefheid, op een verjaardag en bij een jubileum. En ook omdat ze van elkaar houden en op elkaar betrokken zijn, waarbij het element van vertrouwen in elkaar uitermate bepalend is.
Mensen komen ook samen om hun geloof in het leven te vieren, geïnspireerd op het leven van Jezus van Nazareth. Die samenkomsten hebben een aantal kenmerken. Zo willen mensen voor elkaar openleggen wat ze geloven, waarop ze hopen en wie ze liefhebben. Ze halen herinneringen op om het verleden vruchtbaar te maken voor morgen. Daarom is er in die samenkomsten tijd voor bezinning; nadenken over wat er mis is gegaan. En voor actie; vaststellen wat ons te doen staat.
Een zeer belangrijk element is dat deze samenkomsten in de naam van Jezus van Nazareth vieringen zijn, waarbij men grenzen vergeet, sociale en functionele verschillen weet te overbruggen en elkaar vindt op de werkelijke fundamenten van de christelijke overtuiging: de verlossing van alle mensen,
rijk en arm, meester en slaaf, geletterde en ongeletterde. Een feestelijke viering weet tegenstellingen te ontdekken en op te lossen door datgene wat mensen samenbindt: hun menselijkheid, hun liefde en verlangen. Dan wordt zo’n viering geen geïsoleerd geheel, maar een bevrijdende samenkomst, die ook haar uitstraling naar buiten heeft. 

Rob de Groot