“Hoppa! Riepen de toeschouwers na iedere knal die ze hoorden vanaf Sderot Cinema.  “Ik wil krachtiger explosies.” zei een vrouw tegen onze correspondent Rob Vreeken. En een 24 jarig man: “Dit is een attractie.” Sderot Cinema is de bijnaam van een heuveltop bij de Israëlische stad Sderot, waarvandaan je met popcorn en bier kunt aanschouwen hoe Gaza aan flarden wordt geschoten.
Er staan daar automaten met frisdrank en snacks, ondermeer bedoeld voor schoolklassen en bedrijfsuitjes. Voor 5 sjekel (€ 1.20) kun je via een verrekijker twee minuten lang inzoomen op de vernietiging.’
Een citaat uit een column in De Volkskrant (Jari van der Ploeg).
Oorlog, vernietiging als vermaak. Ik las het met krommende tenen. Hoe diep kun je vallen? Hoe kan het dat deze vernietiging zoveel plezier geeft aan de betreffende mensen? Hoe diep zit de haat naar de bewoners van Gaza, wier land zo langzamerhand helemaal in puin is geschoten. Waar mensen, al weken, maanden zonder voedsel, bij de schaarse uitdeling daarvan worden neergeschoten.
In Oekraïne worden burgers dagelijks bestookt met honderden drones; flats, scholen, ziekenhuizen, energievoorzieningen – vele doden en gewonden.
Het lijkt een gebed zonder einde.
In een aantal Afrikaanse landen zijn miljoenen op de vlucht om hopelijk een veilige plek te vinden om te ontkomen aan moord en verkrachting. En elders in de wereld worden democratieën ontmanteld door dictatoriaal optreden van de overheid.
Het zijn geen plezierige berichten die je het liefst niet wil horen, maar die via de mediakanalen je veilige huis binnenkomen. Dan nog kun je de krant gelijk bij het oud papier gooien en de tv op een vrolijk kanaal zetten. Dat kan, maar mij lukt dat niet. Zelfs op een rustige wandeling over het vredige Zorgvlied langs de graven van mensen die al deze wereldellende niet hoeven meemaken, gaan mijn gedachten en gevoelens naar al die bedreigde, wanhopige mensen voor wie de rijke westerse wereld niets doet, behalve met mooie woorden wat protestgeluid laten horen. Waar moet het heen met onze wereld?

Rob de Groot