SAMENVATTING THOMASKLANKEN – 2003

januari:
In Memoriam Anny Bosma (12 juli 1935 – 31 december 2002) na 43 jaar trouwe dienst in en om de pastorie: ‘In de pastorie aan de Vechtstraat was zij het grootste deel van haar werkzame leven in dagelijkse dienstbaarheid een niet weg te denken hulp. Pastoor Oorsprong vroeg haar aanvankelijk als hulp voor het vele huishoudelijke werk dat in de pastorie voor de redelijk grote groep inwonende paters en voor de parochie gedaan moest worden. Eerst als parttimer, later full-time en zelfs intern gedurende een aantal jaren…. In het leven op de pastorie heeft zij veel paters meegemaakt en goed leren kennen. Velen van hen heeft zij zien komen en gaan….. Op zondag 24 september 2000 is bij gelegenheid van het parochiefeest ook haar afscheid in grote erkentelijkheid gevierd. Nadien is Anny betrokken gebleven.’
De collecte voor Solidaridad heeft € 715,20 opgebracht.
Wandelingen op Zorgvlied over het sterrendom in onze maatschappij: filmacteurs, popzangers, sporthelden…: ‘Het is een merkwaardig fenomeen, het je blindstaren op degenen die in onze maatschappij tot ster worden verheven vanwege een kunstje dat ze beheersen. Waar komt die drang vandaan? Zouden we misschien zelf een ster willen zijn? Is het onze niet te stillen honger naar aandacht? Vinden we het uiterlijk vertoon misschien belangrijker dan de inhoud van ons mens-zijn? En is dat dan eigenlijk niet een teken van armoede?’

februari:
Samenvatting van de drie geloofsgesprekken met de parochianen over ‘Waar halen we nog de inspiratie vandaan’: ‘Gebleken is dat de bijeenkomsten na de zondagse kerkdiensten een goede vorm zij om met elkaar in gesprek te komen over onderwerpen betreffende onze geloofs- en kerkopvattingen. Daarom is besloten op zondag 23 februari en zondag 6 april een vervolg te geven aan deze geloofsgesprekken.’
Afgedrukt staat de toespraak van penningmeester Jos Rondeel van zondag 13 januari in het kader van de actie Kerkbalans: ‘Vorig jaar bedroeg de opbrengst van de actie Kerkbalans € 20.000,-. Samen met de opbrengst van € 14.000,- voor collecten en plaatsengeld heeft u € 34.000,- aan de kerk gegeven. En dat is heel veel, gezien het aantal parochianen dat iets geeft….. Ook al zijn de giften relatief hoog, we kunnen de parochie daarmee slechts de eerste twee maanden van het jaar laten functioneren. Daarna snoepen we twee maanden uit ons spaarpotje. De laatste acht maanden van het jaar draait de parochie op opbrengsten uit haar vermogen.’
Uitnodiging voor de Dominicaanse Parochiedag op 22 maart in Utrecht met als thema: De aarde bewonen, mogelijke aanbiedingen voor mensen op de drempel van de kerk.

maart:
Beschouwing over Thomas van Aquino door Edward Schillebeeckx o.p.: ‘Thomas beleeft de algemene levensroeping ‘God dienen in dienst aan de medemens’ in deze vorm: God laten zijn door He door eigen menselijke woorden te laten spreken tot anderen. De bestaansreden van zijn leven ligt in dié dienst aan de medemens: beroepsmatig bezig zijn met God om anderen te laten delen in deze ervaringen en bezinning daarop.
‘Nieuw leven op dorre grond’: Het Vastenactieproject gericht op 15 Mayagemeenschappen in Guatemala wordt door Rob de Groot toegelicht en aangemoedigd: ‘In het departement Verapaz werken veel Maya’s als arbeider op koffieplantages. Ze krijgen voor hun werk slecht betaald. Anderen hebben zelf een stukje grond, waar zij koffie op verbouwen. Wanneer de koffieprijs echter laag is, moeten deze kleine boeren hun oogst gedeeltelijk verloren laten gaan, omdat zij de benodigde extra arbeidskrachten die de oogst binnen halen, niet kunnen betalen. De armoede in het departement is groot. Daarom wil de Vastenactie bijspringen.’
De Dominicusparochie in Utrecht heeft onlangs een breed gesprek gevoerd over het dominicaanse gedachtegoed. Men kwam o.a. tot de volgende karaktertrekken: ‘Belang hechten aan prediking, d.w.z. woorden geven aan wat wij vieren in de liturgie en aan datgene, waarnaar wij toewerken in diaconie en gemeenschapsopbouw; kritisch zijn, op zoek naar het ware en het echte, d.w.z spreken vanuit argumenten en niet vanuit autoriteit en regels; dialoog aangaan met andersdenkenden, d.w.z. overschrijden van grenzen (godsdienstig, levensbeschouwelijk, cultureel en maatschappelijk); parochiebeleid uitzetten vanuit communicatie over de inhoud van de goede boodschap.’
Uitleg van de beroemde Pax Christi Icoon die hangt bij het prikbord in de kerk, door pater Niesen: ‘De icoon is een beeldverhaal over het verlangen naar saamhorigheid tussen de kerken en christelijke culturen van Oost en West, en het verlangen naar verzoening tussen Joden, moslims en christenen.

april:
Uitleg Stadsdeelvoorzitter Duco Adema waarom de Thomaskerk nog steeds niet is afgebroken voor de nieuwbouwplannen en daardoor inmiddels is gekraakt: ‘Waardoor werd de vertraging van de sloop en van de nieuwbouw veroorzaakt? Er zijn twee hoofdoorzaken. De grootste rem werd gezet door een groep krakers. Het stadsdeel is naar de rechter gestapt om aan deze vervelende situatie een einde te maken, maar helaas nog zonder succes. Ook werd een aanvraag ingediend om van de Thomaskerk een rijksmonument te maken. Ook deze procedure die geen succes had, werkte enorm vertragend. De tweede reden is gelegen in de moeizaam verlopen voorbereidingen van de bouw. Zo had de Stichting Ouderenzorg Rivierenbuurt erg veel moeite om de plannen financieel rond te krijgen.’ Met een kritisch commentaar van het Parochiebestuur, waarbij de parochie het gebouw zo snel mogelijk moest verlaten, maar het stadsdeel niet snel genoeg tot sloop overging, zodat het gebouw kon worden gekraakt.

mei:
De Vastenactie heeft € 2690,- opgebracht en de kinderen van de kindernevendienst hebben daar nog eens € 21,93 via hun spaardoosjes aan toegevoegd.
Drie inspirerende citaten van onlangs overleden mensen die veel hebben betekent voor de dialoog binnen en buiten de christelijke kerken: pastor Jan van Opbergen van de basis beweging Het Kompas, Bernhard Huijbers, componist van vele liederen die wij zingen op tekst van Huub Oosterhuis, en Dorothee Sölle, Duits theologe o.a. bekend van het Politiek Avondgebed en de vele boeken die zij schreef over belangrijke zaken in ons leven. Van hen een enkel citaat. Jan van Opbergen: ‘Moge de hoop ons verbinden met allen die niets te verliezen hebben. De hoop zal onze haat getemperd houden en onze vrees behoeden voor cynisme. De hoop zal ons tot nieuwe mensen maken die de toekomst niet tegenhouden en die uit zijn op het allerbeste voor de allerminste.’ Bernard Huijbers: ‘Het gaat in de liturgie om deelname van allen. Uit goede volkszang blijkt die deelname. Meer nog: de deelname wordt erdoor bevorderd. Als de stemmen samenvloeien tot één groot geluid, voelt men zich daarin verbonden. ‘Dorothee Sölle: ‘Ik zou het volstrekt onjuist vinden om een scheiding te maken tussen mensen die politiek en sociaal actief zijn, én degenen die mediteren. Het is een simpele gedachte dat “lutte et contemplation” zouden moeten uiteenvallen of twee zaken zouden zijn. Dat is dodelijk voor beide. Geen meditatie of contemplatie zonder sociale rechtvaardigheid.’

juni:
Onder de kop Boek, jij bent geleefd, schrijft pater Niesen onder meer: ‘Op 8 mei van dit jaar werd de nieuwe kapel van het O.L.V.G. in onze stad geopend. Huub Oosterhuis heeft daar toen een toespraak gehouden over “heilige grond”. Daarin heeft hij eerbied en respect betuigd voor die grond, waarop zoveel goeds en humaans gebeurt. Het, zei hij, heilige grond in de bijbelse betekenis van het woord…… Hij besloot als volgt: “Heilige grond moge dit zijn, midden in de baaierd. En dat boek dat opengeslagen ligt in uw nieuwe kapel- dat moge uw geweten wakker houden, verontrusten en vertroosten.” Het boek ligt open in ons midden, altijd wanneer wij de liturgie voorbereiden.
en brochure van de Raad van Kerken: ‘Kunnen christenen, moslims, Joden, boeddhisten en hindoes samen hun geloof vieren? En hoe zouden ze dat kunnen doen? Dat zijn de vragen die de brochure “Samen vieren met mensen van andere religies” aansnijdt. De RvK wil het gesprek over dit onderwerp op gang brengen.’

juli/augustus:
Onze kleinste kerkklok uit de toren van de Rijnstraat is terechtgekomen in de klokkenstoel van de Nederlands Hervormde Gemeente te Ruigahuizen (Gaasterland): ‘Ook de derde klok heeft intussen een goede plaats gekregen. De derde klok heet St. Maria. Ze was gegoten in 1928 en is tijdens de oorlog nooit gevorderd. Klokken uit die periode waren zeldzaam. Vaak werd de kleinste klok uit een ‘gelui’ gespaard in de oorlog, omdat ze als alarmklok kon worden gebruikt. De opschriften op die klok geven een duidelijke band aan met onze parochie; vele gevers zijn met hun naam en toenaam vermeld.’
Henk Haverkort geeft een impressie van de maandelijkse vluchtelingenmaaltijd in de Maarten Lutherkerk: ‘De begroetingen zijn hartelijk en een aantal kent elkaar al langer. Ervaringen – soms heel dramatisch – worden gedeeld. Er is onderlinge aandacht voor zorg, vreugde en verdriet. ….. Verschillende nationaliteiten zitten samen aan tafel en men probeert elkaar te begrijpen in flarden Engels, Duits en nauwelijks ‘ingeburgerd’ Nederlands. Babylonische spraakverwarring maar met de beste bedoelingen en het lukt wonderbaarlijk telkens weer te verstaan….. Wat wij hen intussen kunnen bieden is een simpel moment van gastvrijheid, een bescheiden vorm van vreemdelingen herbergen. Dat gebeurt op iedere eerste maandag van de maand in de benedenzaal van de M. Lutherkerk. Een oecumenisch project, uitgevoerd door kerkvrijwilligers uit onze Rivierenbuurt.’

september:
Publicatie van het Handvest van de Parochie Sint Thomas van Aquino: ‘De parochie van St. Thomas van Aquino wil een parochie zijn die zich herkent in de volgende aandachtspunten: De kwaliteit van ons gelovig samenzijn staat steeds voorop; dat zoeken we in bijbelse spiritualiteit, goede overwegingen, zorgvuldige liturgie, catechese, geloofsvorming; kwaliteit zoeken we ook in de gemeenschap, waarvoor we zorg hebben en waar we de consequenties uit zullen trekken. Dat betekent dat we zelf de verantwoordelijkheid dragen voor het voortbestaan van onze parochie; wij hechten aan levende traditie, d.w.z. dat wij gericht zijn op de toekomst vanuit kennis van en respect voor het verleden van de kerk. De toekomst is daarbij echter de norm en niet het verleden; wij weten ons een parochie die wil staan in de dominicaanse traditie; we streven ernaar een open parochie te zijn en daarbij onze eigenheid trouw te zijn. Dit handvest is echter geen sluitstuk, maar een werkdocument naar de toekomst. ‘ Namens het parochiebestuur, A.I.M. de Jong.
Het motto van de Vredesweek is: Werk in uitvoering. Nu de tegenstellingen tussen verschillende culturen zich verharden, wordt eens te meer duidelijk dat vrede geen vanzelfsprekendheid is, maar iets waar mensen voortdurend aan moeten werken.
Aandacht voor de tentoonstelling Schatten uit het Vaticaan in het Catharijnenconvent in Utrecht. Alle tentoongestelde kostbaarheden zijn de laatste twee eeuwen vervaardigd voor elf verschillende pausen. Ze zijn versierd met goud, zilver en edelstenen: ‘Hoe je ook over de rijkdom van het Vaticaan denkt, deze tentoonstelling geeft wel een beeld van haar geloofsgeschiedenis, van de opvattingen van de pausen over het katholieke geloof, van de plaats van de kerk in en ten opzichte van de wereld.’

oktober:
Aankondiging van het nieuwe dienstenrooster voor de vieringen. Op zondag is er één eucharistieviering en ook op donderdagochtend om 9 uur in de dagkapel. Op dinsdagochtend is er een woord/communiedienst. De viering op zaterdagavond is vervallen.
In zijn Wandelingen op Zorgvlied reageert Rob de Groot op de publicatie van het Handvest van onze parochie: ‘Het handvest dat met veel zorg is samengesteld verdient anders en beter. Het lijkt me dat bestuur en parochianen elkaar de komende tijd moeten opzoeken, elkaar moeten bevragen, elkaar moeten uitnodigen en stimuleren. Niet alleen een bestuur, maar ook de leden = parochianen dragen verantwoordelijkheid in het reilen en zeilen van de parochie. “De toekomst van onze parochie gaat ons allen aan.”, schrijft Arie de Jong. Laten we hem dat nazeggen en doen.’

november:
Parochiebestuurlijkheden gaat deze keer over de ontwikkelingen binnen de dominicaanse parochies in Nederland: ‘Peter M. Vijverberg, provinciaal van de dominicanen, heeft onlangs tegen de deken van Hoorn gezegd dat, als de dominicanen op geen enkele manier de parochies meer zouden kunnen bedienen, zij die parochies niet teruggeven aan de bisdommen, maar in handen geven van de parochianen. Naar onze mening wordt er in de dekenaten en de bisdommen teveel langs een strategie gewerkt van “het hoofd boven water houden”, parochies samenvoegen en zo weer een tijdje te kunnen overleven.’
Amnesty International vraagt deze keer aandacht voor de positie van geestelijk gehandicapte kinderen in Rusland. Dat moet, want hun situatie is werkelijk erbarmelijk. Vaak worden ze hun hele leven lang opgesloten in volledige isolatie zonder enige opleiding. Feitelijk worden de kinderen gewoon afgeschreven.
In de rubriek In de buurt van de kerk brengt Henk Haverkort in beeld wat er vanuit het wijkcentrum wordt gedaan voor ouder wordende mensen die steeds meer verliezen en vereenzamen. En onze parochie doet ook mee met de wekelijkse Inloopochtend op donderdagmorgen.

december:
Verslag van het parochiële geloofsgesprek van 19 oktober: ‘Dit keer stond een tekst uit Exodus 18 centraal. Het is het verhaal waarin Mozes die bij het recht spreken overloopt van het werk, het advies krijgt van zijn schoonvader Jetro om een flink deel van dat werk over te dagen aan andere mensen. Daarbij krijgt ieder de verantwoordelijkheid toegemeten die bij zijn of haar eigen kunnen past, namelijk over 10, 50, 100 of 1000 mensen…… Verschillende groepjes formuleerden al pratend vanzelf aandachtspunten om hieraan goed vorm te geven: Ieder zet zijn kwaliteiten naar vermogen in, in dienstbaarheid aan het geheel; kwaliteit wordt gewaarborgd door zorgvuldigheid, inspiratie en toegerust zijn; we geven elkaar ruimte en vertrouwen, maar staan ook open voor kritiek; daarbij aanvaarden we dat niet iedereen evenveel talenten en energie heeft.
Woorden van Dorothee Sölle over de vrede: ‘De mensen in de Middeleeuwen die de kathedralen bouwden, hebben ze nooit in voltooide staat gezien De bouw duurde vaak tweehonderd jaar of meer. Dan maakte de een of andere steenhouwer een prachtig roosvenster en dat was dan het enige dat hij zag; dat was zijn levenswerk. Maar de voltooide kathedraal kon hij nooit binnengaan. Toch stonden ze er op een dag. Zo ongeveer moet je je het ook voorstellen met de vrede.