SAMENVATTING THOMASKLANKEN – 1999

Januari:
Op de voorkant het gestileerde profiel van de Maranathakerk en het nieuwe logo van de dominicanen. Arie de Jong schrijft over de komende verhuizing: “Wij moeten aan inpakken gaan denken. Wat nemen we mee?” Parochiaan Hafkenscheid pleit voor herstel van kerkelijke zaken zoals het gebruik van wierook, wijwater en kleurrijke gebedsmantels. “Het afvoeren gaat allemaal zo gemakkelijk, maar de wederinvoering blijkt vaak een moeizaam proces.” Henk Haverkort schrijft in zijn rubriek Kerkplekken: “Wellicht dat de nieuwe liturgische ruimte minder versiering verdraagt. ‘n Sobere vorm van aankleding kan immers heel inspirerend werken.”(Zie menige kloosterkapel)

Februari:
De verbouwing nadert zijn voltooiing. De doopvont krijgt een nieuw bekken gemaakt van de oude altaartreden. De oude tochtdeuren markeren het portaal. De sacristie krijgt de glas-in-loodramen. De beelden van Maria en Jozef krijgen met de houten beelden van dominicaanse heiligen een mooie plek aan de sacristiewanden. Het nieuwe altaar, het tabernakel, het kruis en de nieuwe stoelen worden binnenkort geplaatst. Ook de bijruimten (koffiekamer, secretariaat, kamer van de pastor, administratie- repro- en archiefruimte) zijn bijna klaar. Voordat we definitief verhuizen komt er nog een Open Dag voor alle belangstellenden.

Maart:
Rob de Groot doet uitgebreid verslag van de verhuizing. Zaterdag het afscheidsritueel met de begrijpelijke emoties en het weerzien van oude bekenden. Zondag de intocht in de Maranathakerk waar ook de hervormden ontroerd bij aanwezig zijn. Pater Niesen overweegt in de viering de tekst van het tafelgebed: ‘Wanneer alles is neergezet op tafel, schalen en bekers, brood en wijn, dan begint ons zingen met een vraag: Is hier de plaats waar Hij met zijn leerlingen bijeen kan zijn om de uittocht uit het diensthuis te gedenken?’ De co-provinciaal der dominicanen, Henk Sechterbergen, roept op het eind van de viering de zegen over ons af: ‘Zie de nieuwe gemeenschap die hier binnentrekt en zegen haar, als zij viert en leert en dienstbaar is aan de leefbaarheid van deze stad.’ Onze stadsdeken Joop Stam spreekt ons bemoedigend toe en wijst ons erop dat we in ons nieuwe huis niet alleen God kunnen ontmoeten maar vooral ook elkaar. En oog en oor zullen hebben voor de zwakkeren in onze gemeenschap.

April:
Eerste deel van de beschrijving van een karakteristieke dominicaanse parochie. In dagblad Trouw schrijft de journalist Franz Straatman (de vroegere dirigent van de Aquinocantorij) onder de titel ‘Breek uw tent op, ga op reis.’over onze verhuizing. Arie de Jong schrijft over wat er met onze interieurspullen is gebeurd. Veel meubilair is naar een parochie in Bosnië gegaan en onze kostbaarheden naar het klooster in Huissen. Rob de Groot was getuige van de onttakeling van die historische plek.

Mei:
Pater Niesen schrijft over de dominicanes Catharina van Siena. Vijf jaar ‘Wandelingen op Zorgvlied’ zijn verzameld en voor f. 5,- te koop bij de auteur Rob de Groot.

Juni:
Onze klokken uit de Thomaskerk zijn opgehangen in de kathedraal van Groningen. – Na de drukte van de verhuizing willen wij onze aandacht nu weer richten op de eigenlijke parochiezaken zoals: de oecumene, dominicaanse spiritualiteit, diaconie, catechese, liturgie, enz. enz. Iedereen is er bij nodig. Onze inzet en medewerking zijn daarbij onontbeerlijk.!!!

Juli/Augustus:
In memoriam Piet Schrijvers (1911-1999) het legendarische schoolhoofd van de Albertus Magnusschool in de IJselstraat.

Oktober:
In een stimulerende brief van de provinciaal der dominicanen, David van Ooijen, worden we bemoedigd en aangespoord om ons tot een zelfredzame geloofsgemeenschap te ontwikkelen. Daarvoor is nodig dat steeds meer taken aan betrokken leken worden toevertrouwd. ‘Waar wij, noch bisschoppen, in staat zijn aan geloofsgemeenschappen gewijde ambtsdragers te verschaffen, ontstaat de situatie dat leken naar voren treden, ook op gebieden die traditioneel zijn voorbehouden aan gewijde voorgangers.’

November:
Uit de preek van pater Niesen: ‘Bij de christenen waren er aanvankelijk geen leiders. Maar later kwamen die er natuurlijk wel. Toen kon gemakkelijk heimwee opkomen naar de tijd, dat iedereen alleen nog broeder en zuster was van elkaar. Maar je kunt de klok niet terugzetten. En dus komen er leiders. Maar laten die dan zijn naar het evangelische ideaalbeeld. Wie zich verheft zal vernederd worden, maar wie zich vernederd zal worden verheven.’ Citaat uit een artikel van David van Ooijen: ‘De eeuwenoude taak van de dominicanen om ‘het evangelie te verkondigen aan elke generatie opnieuw’ brengt de noodzaak met zich mee het gangbare denken in een bepaalde periode steeds opnieuw te doordenken en naar nieuwe begrippen te zoeken om de evangelische waarden voor de mensen van deze tijd verstaanbaar te maken.’ Een dankwoord van Annie Bosma voor de grote belangstelling vanwege haar 40-jarig jubileum als huishoudster op de pastorie.

December:
De redactie van Thomasklanken noemt dit decembernummer in 1999 HET LAATSTE NUMMER VAN DEZE EEUW!!! Een groteske uithaal om alle enge voorspellingen over het te verwachten millenniumonheil te relativeren. Want, beste mensen, we hebben het jaren eerder al eens in onze bijkerk Het Kruispunt uit volle borst gezongen: WE ZULLEN DOORGAAN. En dat doen we dan ook.