PINKSTEROVERWEGING
Uit de Apostolische Exhortatio EVANGELII GAUDIUM van paus FRANCISCUS, gericht aan ons allemaal.
OVER DE VERKONDIGING VAN HET EVANGELIE IN DE MODERNE WERELD  

Een kerkelijke vernieuwing die niet kan worden uitgesteld

27. Ik droom van een “missionaire keuze”, dat wil zeggen een missionaire prikkel die alles kan veranderen, zodat de gewoonten, manier van dingen doen, tijden en schema’s, taal en structuren van de Kerk op de juiste wijze kunnen worden toegewend voor de evangelisatie van de moderne wereld, in plaats van voor haar zelfbehoud. De vernieuwing van structuren waar de pastorale bekering om vraagt kan alleen in dit licht worden begrepen: als onderdeel van een poging om ze meer op de missie te richten, om gewone pastorale activiteit op elk niveau meer insluitend en open te maken, om in werkers in het pastoraat een blijvend verlangen te wekken om erop uit te gaan en op deze manier een positief antwoord uit te lokken in allen die Jezus oproept tot vriendschap met Hem. Zoals paus Johannes Paulus II eens zei tot de bisschoppen van Oceanië: “Alle vernieuwing in de Kerk moet missie als haar doel hebben, wil ze niet ten prooi vallen aan een soort van kerkelijke ingekeerdheid” [25]. 28. De parochie is geen achterhaald instituut; juist omdat ze ontzettend flexibel is kan ze verschillende vormen aannemen, afhankelijk van de openheid en missionaire creativiteit van de gehele gemeenschap. Hoewel het zeker niet het enige evangeliserende instituut is, blijft ze, als ze in staat blijkt tot zelfvernieuwing en constante aanpasbaarheid, “de Kerk zelf die leeft temidden van de huizen van haar zonen en dochters” [26]. Dit veronderstelt dat de parochie in contact is met de huizen en levens van haar mensen, en niet een nutteloze structuur wordt die geen voeling heeft met mensen, of een zelfingenomen cluster van een paar verkozen enkelingen. De parochie is de aanwezigheid van de Kerk in een bepaald gebied, een omgeving voor het horen van Gods woord, om te groeien in het christelijk leven, voor dialoog, verkondiging, liefdadigheid, eredienst en vieren [27]. In al haar activiteiten bemoedigt en traint de parochie haar leden om verkondigers te zijn [28]. Het is een gemeenschap van gemeenschappen, een toevluchtsoord waar de dorstigen komen drinken tijdens hun reis, en een centrum van constant missionair bereik. We moeten echter toegeven dat de oproep om onze parochies te beschouwen en vernieuwen nog niet genoeg is geweest om ze dichter bij de mensen te brengen, om ze omgevingen te maken van levende gemeenschap en deelname, en ze volledig gericht te maken op de missie.