Gedachtenop aswoensdag
As: overblijfsel, de laatste rest. As maakt
vuil. Vulkaanas schijnt vruchtbaar te maken. In de as leggen is
hetzelfde als verwoesten. As komt na het vuur. Het is symbool voor alles
wat vergankelijk is.
Aswoensdag roept ons op tot
soberheid, terugkeer naar de weg van God. Wij worden dan getekend met de
as als symbool van alles wat niet blijvend is.
Maar as betekent ook vruchtbare grond, waarin nieuw leven kan ontkiemen.
Een heilzame en vitale tijd ligt voor ons. We kunnen nieuwe geestelijke
energie onvangen. We kunnen ons leven intenser beleven. We kunnen
loskomen uit een zekere gewenning en sleur.
Tegenwoordig heet dat ook wel: het lijf ontslakken, de geest onthaasten.
Vastentijd wil een gezonde hygiëne zijn voor lichaam en ziel. Een
rustige tijd, die stapsgewijs voortgaat.
Het kan ook een tijd worden,
waarin we innerlijke ruimte scheppen voor God. Ruimte waarin Hij tot ons
spreekt en wij daarvoor weer openstaan. God kan spreken, waar wij
zwijgen en innerlijk leeg worden. Niet langer vol willen worden voor
onszelf, maar willen ontvangen.
Zeker: God is niet op afroep beschikbaar. God is niet in tijd te
organiseren. God komt op Zijn tijd.
Maar deze veertigdagen kunnen ons wel leren open te staan en de
ontmoeting met God voor te bereiden.
De komende weken mogen wij achter ons laten alle vragen en twijfels, al
onze angsten. Al ons heilig moeten en ons gedachtenloos leven.
De veertigdagen kunnen een
kostbare tijd worden, als we het aandurven pas op de plaats te maken.
Even afstand doen van het te veel. Teveel consumptie misschien, teveel
informatie. Te veel lawaai en hypes en meningen over van alles en nog
wat.
Het kan een tijd zijn om de cirkel waarin wij gevangen zijn, te
doorbreken, en eens iets te gaan doen wat anders en ongewoon is, wat
normaal niet op ons programma staat.
En daarmee zouden wij ook kunnen opengaan voor de noden van mensen veraf
en dichtbij. Noden, waaraan je zo makkelijk gedachtenloos voorbijgaat.
As op je hoofd ontvangen is maar een gebaar.
Wel veelzeggend. Een beetje vernederend. Een beetje genant mischien. As
ontvangen is wel passief, maar doet je wel wat.
Maar straks poetsen we die as er gauw weer af.
Er staat geschreven: "Als jij vast, zalf dan je hoofd, was je gezicht,
zodat je niet aan de mensen toont dat je vast, maar aan je Vader in het
verborgene. En je Vader die in het verborgene kijkt, zal je ervoor
teruggeven..."
p. A. Niesen o.p.
|